پشتیبانی از پایان موتور WP برای htaccess

WP Engine ارائه دهنده میزبانی مدیریت شده وردپرس اعلام کرد که به پشتیبانی از دستورالعمل های htaccess. پایان می دهد. WP Engine فرآیندهای پایان عمر (EOL) را برای پایان دادن به استفاده از htaccess. در سرورهای خود آغاز کرده است و تاریخ اکتبر ۲۰۲۲ را برای حذف کامل پشتیبانی تعیین کرده است.

استفاده از htaccess. به‌عنوان ابزاری برای مدیریت وب‌سایت‌ها به قدری عمیق است که ایده عدم پشتیبانی از htaccess. ممکن است مانند یک معامله شکسته به نظر برسد. برخی ممکن است به درستی فکر کنند که اگر مشتریان نتوانند یک .htaccess سفارشی داشته باشند، سرویس میزبانی وب ممکن است برای نحوه ایجاد سایت های مدرن مناسب نباشد.

اما نگاهی دقیق‌تر به کاری که WP Engine انجام می‌دهد نشان می‌دهد که این تصمیم منطقی است و شگفت‌انگیزتر، این ممکن است در آینده یکی از ویژگی‌های مشترک میزبانی وب با کارایی بالا باشد.

چرا موتور WP از پشتیبانی htaccess. منسوخ می شود

دلایلی که WP Engine برای کنار گذاشتن .htaccess ارائه کرد، در مورد دستیابی به عملکرد بهتر از حذف .htaccess از سطح سایت و همچنین امکان استفاده از مزایای عملکرد فناوری های جدیدتر بود.

در این اطلاعیه آمده است:

“WP Engine فایل htaccess. را به منظور افزایش عملکرد وب سایت و مطابقت با روندهای صنعت منسوخ می کند.

اگر سایت شما از دستورالعمل‌های htaccess. سفارشی خارج از قوانین پیش‌فرض وردپرس استفاده می‌کند، ما فهرستی از گزینه‌های پیشنهادی را گردآوری کرده‌ایم.”

WP Engine تخمین می‌زند که این تغییر بر روی اکثر وب‌سایت‌هایی که در حال حاضر میزبانی می‌کند تأثیری نخواهد گذاشت، زیرا اکثر سایت‌ها فقط از نسخه پیش‌فرض htaccess. که وردپرس ایجاد می‌کند استفاده می‌کنند.

“طبق تجزیه و تحلیل ما، اکثر وب سایت های WP Engine به هیچ گونه تغییر اضافی در htaccess. نیاز ندارند زیرا از نسخه پیش فرض وردپرس این فایل استفاده می کنند.
بازنویسی‌های پیش‌فرض وردپرس توسط WP Engine به‌طور خودکار در سطح سرور مدیریت می‌شود.»

.htaccess و عملکرد سایت

.htaccess راهی برای کنترل برخی از جنبه‌های یک وب‌سایت است، مانند تغییر مسیر درخواست برای یک URL به URL دیگر، هدایت درخواست‌ها برای URLهای HTTP ناامن برای ایمن کردن HTTP و مسدود کردن آدرس‌های IP هکرها و خراش‌های مخرب، در میان بسیاری از موارد. کاربردهای دیگر.

.htaccess فایلی است که در سرورهایی استفاده می‌شود که نرم‌افزار سرور منبع باز Apache را اجرا می‌کنند (و همچنین، برای مثال، سرورهای Nginx که به عنوان یک پروکسی معکوس برای Apache اجرا می‌شوند).

استفاده از فایل‌های htaccess یک روش قدیمی و ثابت برای مدیریت وب‌سایت‌ها است.

با این حال، چیزی که ممکن است معمولا مورد توجه یا بحث قرار نگیرد این است که استفاده از فایل‌های htaccess. راهی کارآمد برای مدیریت فعالیت‌هایی مانند مسدود کردن آدرس‌های IP یا تغییر مسیر URL‌ها نیست.

وقتی فایل‌های .htaccess بسیار بزرگ می‌شوند، می‌توانند تأثیر منفی بر سئو و معیارهای مربوط به تبدیل مانند زمان تا اولین بایت (TTFB) داشته باشند، معیاری که مدت زمان لازم برای شروع دانلود صفحه وب توسط سرور را اندازه‌گیری می‌کند. منابع.

طبق یک تست توسط  StrategiQ که تأثیر htaccess. را بر عملکرد کمی ارزیابی کرد، آنها متوجه شدند که فایل‌های .htaccess می‌توانند هم بر عملکرد سرور و هم بر مقیاس‌پذیری تأثیر بگذارند.

چیزی که آنها کشف کردند این بود که یک فایل htaccess. آزمایش همچنین نشان داد که یک فایل .htaccess با کمتر از ۱۰۰۰ خط می تواند تأثیر “قابل توجهی” بر استفاده از حافظه سرور داشته باشد.

آنها خاطرنشان کردند که فشار اضافی برای از بین بردن وب سایت کافی نیست زیرا سرور هنوز منابع کافی برای مدیریت فشار دارد.

“با این حال شایان ذکر است که در طول آزمایشات ما، هیچ تاثیر بزرگی بر زمان بارگذاری کلی صفحه روی چیزی جز فایل ۵۰۰۰۰ خطی مشاهده نکردیم. این احتمالاً به این دلیل است که، با وجود اینکه از منابع قابل توجهی برای رسیدگی به درخواست‌ها استفاده می‌شد، ما هنوز به اوج ظرفیت خود نرسیدیم.»

با این حال می توان تصور کرد که یک سرور با چندین وب سایت با فایل های htaccess بزرگ می تواند بر سرور تأثیر بگذارد.

ثانیاً، آنچه ممکن است برای بسیاری تعجب آور باشد، این است که به گفته بنیاد رسمی نرم افزار آپاچی (توسعه دهندگان نرم افزار سرور آپاچی که htaccess. را اجرا می کند)، تنها زمانی که فایل های htaccess. به فایل پیکربندی سرور محدود شده است، مانند آنچه ممکن است در سرورهای مشترک با بودجه یافت شود.

اسناد بنیاد نرم‌افزار آپاچی توصیه می‌کند :

“برای مثال، یک تصور غلط رایج وجود دارد که احراز هویت کاربر باید همیشه در فایل‌های htaccess. انجام شود، و در سال‌های اخیر، تصور اشتباه دیگری مبنی بر اینکه دستورالعمل‌های mod_rewrite باید در فایل‌های htaccess. قرار گیرند، وجود دارد.

اینطور نیست.

می‌توانید پیکربندی‌های احراز هویت کاربر را در پیکربندی سرور اصلی قرار دهید، و در واقع این روش ترجیحی برای انجام کارها است. به همین ترتیب، دستورالعمل‌های mod_rewrite، از بسیاری جهات، در پیکربندی سرور اصلی بهتر کار می‌کنند. -۹۰-wrap”>